Seyffardt, Hendrik Alexander

Op vrijdag 5 februari 1943 werd om 21:30 door de politie gemeld dat de wachtcommandant van het politiebureau aan de Laan Copes van Cattenburch had medegedeeld dat een onbekende man met een revolver een schot had gelost op de gepensioneerde luitenant-generaal Hendrik Alexander Seyffardt, wonende aan de Van Neckstraat 36 in de Haagse wijk Benoordenhout. Seyffardt werd door de GGD in een ernstige toestand naar het Kriegslazarett aan de Bronovolaan vervoerd. Volgens de verklaring van Seyffardt stonden, toen bij hem aangebeld werd en hij in burgerkleding de voordeur open deed, 2 mannen in lichte regenjassen. Hij schatte hen 20 a 25 jaar oud en een van hen vroeg of hij generaal Seyffardt was. Toen hij dit bevestigend antwoordde werd door een van hen een schot gelost. Hij werd onder ander geraakt in de rechterlong. Hij kroop naar buiten, riep om hulp, echter zonder enig resultaat. Daarna kroop hij naar naar binnen naar zijn telefoon, maar omdat dit toestel nog hoog hing kon hij hiet niet bij. Hierna kroop hij weer naar buiten en belde aan bij Van Necklaan 38. Hier stond Seyffardt half geleund en richtte zich op tegen de deurpost. In dit perceel zat hij een enige tijd op de trap en gaf daar het telefoonnummer van zijn dochter op. Hij verzocht verder dokter Loeb, wonende aan de Van Neckstraat 32, te waarschuwen. Daarna werd Seyffardt door de GGD in een ernstige toestand naar het Kriegslazarett vervoerd, maar kon niet worden gehoord. Er werd een grondig onderzoek ingesteld, maar een huls werd niet aangetroffen. Volgens de politie was er een revolver gebruikt, waarin de huls bleef zitten. Frederik Johannes Franciscus Hout, wonende aan de Van Neckstraat 40, had rond 20:45 - 20:50 een schot gehoord in de onmiddelijke nabijheid van zijn woning die naast het perceelnummer 36 is gelegen. Hij had niets gehoord van vluchtende personen, een auto of iets anders. Hendrik Alexander Seyffardt overleed de volgende dag om 18:30 in het Kriegslazarett aan zijn verwondingen.

De moord op Seyffardt werd uitgevoerd door Gerrit Kastelein en Jan Verleun van de verzetsgroep CS-6. In januari 1943 kreeg Kastelein het idee om een aantal verraders en collaborateurs uit te schakelen en hun eerste doelwit werd Seyffardt. Seyffardt was vanaf 10 juli 1941 de opperbevelhebber van het Vrijwilligerslegioen Nederland. Bij de aanslag werd Seyffardt door Verleun neergeschoten. Na het overlijden van Seyffardt had de Sicherheitspolizei geen bezwaar tegen het transport van het stoffelijk overschot van Seyffardt van het Kriegslazarett aan de Bronovolaan naar het stafgebouw van het Vrijwilligerslegioen Nederland aan de Koninginnegracht 22.

Op woensdag 10 februari 1943 vond ’s ochtends een plechtigheid plaats op het Binnenhof, waarbij voor de ingang van de Ridderzaal een katafalk was geplaatst met daarop de kist met het stoffelijk overschot van Syffardt. Ook was er een erewacht, gevormd door enkele leden van het Vrijwilligerslegioen met de standaard en ook vertegenwoordigers van de SS, de WA. de NSB en de Jeugdstorm en hun vaandels. Er werden toespraken gehouden door Mussert, Rauter en Seyss-Inquart. De plechtigheid werd afgesloten met het spelen van het Deutschlandlied, het Horst Wessellied en het Wilhelmus, waarna de kist op een affuit werd geplaatst. Deze affuit werd getrokken door 6 paarden en werd begeleid door 16 slippendragers met een erewacht. De kransdragers en kleine deputaties van de Jeugdstorm, Legioen Nederland en WA gingen vooraf. Achter het affuit liepen Mussert, Rauter, Seyss-Inquart en Christiansen. Zij werden door gevolgd door de vertegenwoordigers van de NSDAP en de NSB en detachementen van de SS, de WA, het Legioen Nederland, de Wehrmacht en de Jeugdstorm. Een muziekkorps van de Wehrmacht begeleidde de stoet door Den Haag naar het begin van de Leidsestraatweg, waar de kist in een auto werd geplaatst. De auto bracht de kist naar het crematorium in Velsen, waar in de middag een plechtigheid was waarbij alleen zijn familie en een aantal vrienden aanwezig waren voordat hij werd gecremeerd. Zijn as van werd bijgezet in de urn waarin ook de as van zijn vrouw Alida Elisabeth Bervoets zich bevond. Zij overleed op 9 januari 1942 in Den Haag.